Kruisherenhotel Maastricht

Het Kruisherenklooster is gebouwd voor de Orde van het Heilig Kruis die tussen 1438 en 1797 in Maastricht verbleef. Ook nadat de Kruisheren hun kloostercomplex verlieten, bleef het in gebruik. Tijdens de Franse Revolutie werd het gebruikt als munitiedepot en kazerne; vanaf het begin van de 20ste eeuw tot in het jaar 1979 deed de kerk dienst als Rijkslandbouwproefstation. Toen de gebouwen in de jaren ’80 leeg kwamen te staan, kocht de stad Maastricht ze aan. Het bleek moeilijk een nieuwe functie te vinden voor het Kruisherenklooster.

Na enkele omwegen opende het in 2005 uiteindelijk opnieuw de deuren: als hotel met 60 hotelkamers. Uitgangspunt voor de nieuwe eigenaar was dat het historische karakter van het kloostercomplex behouden bleef, maar dat het tegelijk een rendabele commerciële functie zou krijgen.

Door de kloosterkerk binnenin op te delen in verschillende eenheden, werd een intieme ruimte gecreëerd die past bij de functie van hotel. Het restaurant is bijvoorbeeld gevestigd op een entresol boven het middenschip, waardoor de bezoekers op ooghoogte kunnen genieten van de eeuwenoude fresco’s en glas-in-loodramen. In het voormalige koorgedeelte van de kerk is plaats gemaakt voor de wijnbar. In de zijbeuk is een vrijstaand langwerpig volume gerealiseerd met op de begane grond het sanitair en op de verdieping een bibliotheek. De vroegere zijkapellen zijn ingericht als lounge en onder het restaurant en de bibliotheek zijn boardrooms ingericht. Achterin de kerk bevindt zich een eivormig volume waarin de administratie van het hotel is ondergebracht.

De voormalige kloosterkerk is, ondanks zijn huidige functie, openbaar toegankelijk - net zoals vroeger. Het voormalige klooster heeft zijn besloten karakter behouden en is enkel toegankelijk voor hotelgasten en personeel. In dit gedeelte zijn geborgenheid en privacy behouden gebleven. Via loopbruggen op verschillende niveaus is vanuit de kerk toegang tot het klooster gecreëerd. Aan de kloostergangen zijn nauwelijks aanpassingen gedaan. Op deze plek is de soberheid van de kloosterarchitectuur en het kloosterleven nadrukkelijk bewaard. Hoewel het binnenhof wel sterk van aanzicht is veranderd, is toch getracht om hier de oorspronkelijke kloosterfunctie, namelijk die van rustpunt voor meditatie en ontspanning, te behouden. Bovendien is de kloostertuin heraangelegd als een kruidentuin.