Fatih-moskee

De Sint-Ignatiuskerk in Amsterdam, ook wel eens de Zaaier genoemd, was een kloosterkerk van de paters jezuïeten, die in 1971 onttrokken werd aan de rooms-katholieke eredienst. Het gebouw dateert uit 1927-1929 en staat op de plaats waar voordien al een kerk stond. De aanwezigheid van de jezuïeten gaat terug tot de zeventiende eeuw.

Na de laatste eucharistieviering op 31 oktober 1971 werd de kerk, na een korte periode van leegstand, in 1974 ingericht als Nederlandse Tapijt Centrale.

Tien jaar na het vertrek van de paters, kreeg de kerk in 1981 opnieuw een religieuze bestemming. De Turkse gemeenschap vestigde er een Turks Islamitisch Centrum of de Fatih-moskee.

Om de voormalige rooms-katholieke kerk als moskee in te richten, waren er enkele ingrepen nodig in het interieur. Voor de grote ingang is een wand geplaatst die de richting van Mekka aangeeft. In de wand of Kiblah zit een uitgespaarde mihrab of gebedsnis. Het gebouw is nog steeds langs dezelfde zijde bereikbaar, maar een nieuwe ingang leidt de bezoeker via een lange gang naar de plek waar de rituele wassing plaatsvindt, vooraleer de moskee kan betreden worden. Die rituele plaats bevindt zich waar vroeger het altaar stond. De vloer is afgedekt met een tapijt. De gemeenschap gebruikt de nevenruimtes als bibliotheek en leslokalen. Aan de buitenzijde vervangen halve manen de kruisen op de torens. In de voormalige hoofdingang zijn winkels gevestigd.

Bronnen

Davides - De Fatih-moskee lijkt een kerk, maar is de grootste moskee van Nederland