Op 30 mei waren we met PARCUM te gast bij Museum Catherijneconvent in Utrecht voor een dag vol inspiratie en uitwisseling. Zoals de naam doet vermoeden is Museum Catherijneconvent een museum voor religieuze kunst. Daarnaast treedt de organisatie ook op als dienstverlenend expertisecentrum voor religieus erfgoed in Nederland. Museum Catherijneconvent kan je bijgevolg beschouwen als de Nederlandse tegenhanger van PARCUM. Hoewel we rond dezelfde materie werken, bestaan er zeker verschillen tussen beide organisaties en tussen de werkwijzen in Nederland en Vlaanderen. Het was een leerrijke dag voor alle aanwezigen.

We werden hartelijk ontvangen door Anique de Kruijf en haar collega's. Een fijn weerzien. Sinds het voormalige CRKC zich ontpopte tot PARCUM, was er nog geen kans om de vernieuwde werking voor te stellen. Na uitstel van twee coronajaren was dit dus het uitgelezen moment om elkaars werking nog eens beter te leren kennen. Jonas Danckers en Dimitri Stevens van PARCUM lichtten de organisatie en dienstverlening toe, waarna Wouter Jaspers een woordje uitleg gaf over de museale werking en het depot van PARCUM. Vooral de wijze waarop we in Vlaanderen werk maken van de kerkenbeleidsplannen, en de ondersteuning die PARCUM daarbij geeft, kon op veel waardering rekenen bij onze noorderburen.

Op haar beurt stelde Anique de Kruijf Museum Catherijneconvent voor en lichtte zij enkele lopende projecten toe, waaronder 'Het Grootste Museum van Nederland'. Binnen dit project worden enkele kerken en synagogen samengebundeld als één museumcollectie binnen Nederland. Vervolgens deelden we ons op in groepjes om enkele gerichte casussen te bespreken, wat uiteraard heel wat inzichten opleverde.

De dag sloten we af met een gezamenlijk bezoek aan de expo 'Van God los'. Een tentoonstelling over de onstuimige jaren zestig waarin religie en maatschappij sterk veranderden. Aan het begin van deze periode was in Nederland de invloed van de kerk op het dagelijks leven nog allesoverheersend. Grote gezinnen waren normaal, gemengd trouwen was taboe en boodschappen deed men bij winkeliers van de eigen zuil. Toch ontstonden er barsten. Een boeiend relaas waarbij we ook voor België en Vlaanderen gelijkenissen en verschillen opmerkten.