Umweltforum

De neoromaanse kerk werd tussen 1892 en 1895 gebouwd op de plaats waar vroeger een armenkerkhof lag. Haar naam is dan ook toepasselijk: ‘Wederopstandingskerk’. De kerk werd opgetrokken in baksteen en bestond uit een schip met twee zijbeuken van vier traveeën lang. In het westen een hoge toren geflankeerd door twee lagere zijtorens.

Het gebouw werd tijdens de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd: het schip raakte volkomen vernietigd; enkel de toren en de nevengebouwen bleven gespaard. De kerk werd nadien in een eenvoudigere vorm heropgebouwd. De wijding vond plaats in 1961: de laatste wijding van een kerk in het oosten van Berlijn van voor de bouw van de muur.

In de jaren 1980 speelde ze een belangrijke rol in de protesten tegen de DDR. Er vonden zogenaamde bluesmissen plaats, waarbij tijdens religieuze vieringen jongerengroepen bluesmuziek speelden. Tevens was de kerk de thuisbasis voor de vrouwelijke actiegroep ’Frauen für den Frieden’.

In de periode van de val van de muur was de toestand van de kerk er sterk op achteruit gegaan: verschillende ramen waren stuk en de verwarming deed het niet meer.

Tussen 1993 en 2003 volgde een grondige transformatie: er verrees een moderne constructie van glas en metaal met een plat dak op de plaats waar het schip gestaan had.

Dit concept als weerspiegeling van de keuze voor een ander gebruik van het kerkgebouw. Afgezien van de religieuze functie die behouden blijft, wordt de kerk voortaan ook benut voor andere activiteiten: vergaderingen, seminaries, workshops, handelsbeurzen en recepties. Via het bedrijf ‘Besondere Orte’ kunnen de kerkzaal (450 m²), acht vergaderlokalen, een foyer en het buitenterras gehuurd worden. De parochiegemeenschap zelf gebruikt de kerk nog voor haar vaste maandelijkse viering, op religieuze feestdagen en bij bijzondere aangelegenheden.

In ruil voor de beperktere beschikbaarheid geniet de parochie van een gemoderniseerde, technisch goed uitgeruste en regelmatig onderhouden kerk.