Cultuurkapel Sint-Vincent

In 1488 werd in Gent de Sint-Antoniusgilde der haakbusschieters of kolveniers opgericht. Op haar oefenterrein gelegen ‘ten Vogelzang’ aan het kanaal De Lieve, verrees in 1641 een gildegebouw, het zgn. schuttershof. Vanaf 1678 werd dit door Franse troepen als kazerne gebruikt.

Door de afschaffing van de gilde bij koninklijk decreet van 1703 werd het schuttershof met gildehuis eigendom van de stad. Het deed dienst als hospitaal voor officieren en invalide soldaten.

In 1777 verhuurde de stad het pand aan de inrichters van een armenziekenhuis en een tehuis voor oude mannen en vrouwen. De initiatiefnemers kochten het gebouw van de stad en richtten er in 1805 een rusthuis voor oude dames in.

Vanaf 1809 vond een kloostergemeenschap, de dochters (later zusters) van Liefde van de Verrezen Zaligmaker, huisvesting in het Sint-Antoniushospitaal.

Begin 19^de eeuw werd het verblijf van de kanunnik (later pastorie) opgetrokken. De toren en de voormalige bijgebouwen van het schuttershof werden gesloopt en er werd een kapel gebouwd gewijd aan Sint-Vincentius van Padua. Het betreft een eenbeukige en onderkelderde kapel van vijf traveeën en één bouwlaag, onder zadeldak en met kleine polygonale klokkentoren met ingesnoerde peerspits.

In 1977 werd de site eigendom van het OCMW van Gent. Het rusthuis Sint-Antonius ruimde in 1997 plaats voor 88 serviceflats voor arme mensen. Het aanpalende Schuttershof werd verkocht en omgebouwd tot luxeappartementen. Het OCMW besliste in 1998 om de Sint-Vincentkapel te restaureren. Bij de restauratie, geleid door het architectenbureau Debrock-Wynants en de firma Monument Van De Kerckhove, werd het oorspronkelijk uitzicht van de kapel zoveel mogelijk gerespecteerd. Deze ingrepen vormden de kapel om tot een volwaardige kunst- en cultuurruimte. De kapel is geschikt voor tentoonstellingen, concerten, lezingen, recepties en feesten.