Abdijparel: grafstenen in de pandgang

Het museum PARCUM bevindt zich in de Abdij van Park. Je kan er naast tijdelijke tentoonstellingen ook de historische ruimtes van de abdij bezoeken. In 2011 kwam de hele abdijsite in erfpacht bij de Stad Leuven en op vraag van de paters norbertijnen werd een innovatief masterplan uitgewerkt. Sinds 2012 is een grondige restauratie van de Abdij van Park aan de gang. Als referentiepunt werd geopteerd voor de toestand van de 18de eeuw. In die periode vonden ingrijpende werken plaats en hebben ook de interieurs grondige veranderingen ondergaan. Maar toch ontdek je hier en daar elementen die ouder zijn.

De grootse restauratiecampagne geeft steeds meer, vaak eeuwenlang verborgen geheimen van het monument prijs. Pareltjes uit verschillende bouwperiodes. In deze rubriek nemen we je elke week mee langs verschillende van deze verborgen schatten.

Gedurende eeuwen tekenden de ontelbare voetstappen van de norbertijnen op weg naar de kerk, de refter, de kapittelzaal, de pandhof of de trap naar de verdieping met de slaapcellen de plaveien van de vier kloostergangen. Na de aflegging van de definitieve geloften bleven de paters een leven lang verbonden aan hun vertrouwde abdij en werden ze er ook begraven in de abdijkerk of in een van de gangen van het pand.

In de Abdij van Park tellen de oostelijke pandgang (kant van de kapittelzaal die momenteel in restauratie is) en de zuidelijke pandgang (kant van de refter) nog verschillende grafstenen. Ruitvormige platen in blauwe steen vallen op tussen de gewone plaveien. Elke plaat duidt een laatste rustplaats aan. Voor de deur van de refter werd in 1647 Franciscus Wennen begraven. Pater Wennen werd geboren in 1599 in Sint-Truiden. In 1624 legde hij zijn plechtige kloostergeloften af. Hij studeerde theologie, was circator of tuchtmeester van het convent en pastoor van de abdijparochie in Sint-Joris-Winge, tot hij in 1638 door abt Jan Druys tot prior werd benoemd. Op zijn grafsteen, duidelijk versierd met de symbolen van de eucharistie, een kelk en ampullen voor water en wijn, staat in vertaling te lezen: ‘Hier ligt begraven heer Franciscus Wennen, prior van dit klooster, gestorven in 1647.’ Uit het necrologium of het register waarin de norbertijnen de namen en de sterfdata van hun confraters bijhielden, weten we dat de prior bij zijn medebroeders gekend was als een vroom man, toegewijd aan regelmaat, gebed, werk en ascese. Een voorbeeld waar anderen zich voor hun religieuze leven als norbertijn aan konden spiegelen.