De bevolkingsgroei in Dortmund in de tweede helft van de 19de eeuw wettigde de bouw van een extra parochiekerk extra muros. In 1883 werd de Onze-Lieve-Vrouwkerk ingewijd, op dat moment de grootste kerk van Duitsland. De constructie was 65 meter lang, 29 meter breed en het hoogste gewelf in het middenschip mat 20,5 meter. De kerk kon plaats bieden aan een 550-tal gelovigen.

Reeds in 1909 vond een eerste renovatie plaats van de zandstenen buitenmuren, die erg te lijden hadden onder verwering. Tegelijk werd aan de westelijke ingang een grote buitentrap gebouwd en kreeg de kerk een verwarmingsinstallatie.

In 1927 werd het kerkinterieur beschilderd met het motief ‘door boete naar glorie’. Het gaf aan de gewelven een witte en gouden straling.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de kerk zwaar beschadigd. Het bombardement van 5 mei 1943 vernietigde het volledige dak met alle gewelven. Ook vensters en interieur leden schade. Enkel de buitenmuren stonden nog overeind.

In de eerste jaren na de oorlog vond een noodherstelling van de kerk plaats. De erediensten hervatten met Pasen 1949. In de volgende decennia werd de kerk mondjesmaat verder opgeknapt.

In 2008 werd beslist om de inkrimpende katholieke parochie te versmelten met de protestantse gemeenschap en de kerk een nieuwe bestemming te geven. Onder de naam ‘Grabeskirche Liebfrauen’ kreeg de kerk nieuw leven ingeblazen: als een sacrale plaats voor afscheid en herdenking. Het monument fungeert voortaan als christelijke bijzettingsplaats voor urnen. Nabestaanden kunnen er beroep doen op geestelijke begeleiding en ondersteuning, en kunnen er terecht voor een gesprek. Zo wordt er ruimte geboden aan verdriet en aan de christelijke hoop op wederopstanding.