Het verhaal achter de adventskrans

Vanaf 1 december tellen veel mensen af naar Kerstmis. De 24 dagen voor kerst noemen we de Advent. Het is een moment van vasten en bezinning.

Vóór de komst van het Christendom vierden de Germanen in dezelfde periode het Joelfeest. Het hoogtepunt van dit feest viel samen met de kortste dag van het jaar – 21 december ­– en de winterzonnewende. De naam Joel verwijst naar het onzichtbare rad waarin de zon ieder jaar lijkt rond te draaien. Er werden vuren en fakkels ontstoken. Boeren konden in de strenge winter niet buiten werken en de boerenkar bleef werkloos in de schuur staan. De boer haalde een wiel van de kar af en hing dat op aan de zoldering versierd met twijgen van sparren, dennen, beuken en eiken. Het wiel stond symbool voor de zon die spoedig weer zou gaan schijnen. Hieruit is later de Adventskrans ontstaan.

Er zijn verschillende manieren waarop er wordt afgeteld tot kerst. Zo ken je misschien wel de Adventskrans: een cirkelvormige krans met witte of rode kaarsen. Elke zondag van de advent wordt een van de vier kaarsen aangestoken. Ze verwijzen naar de komst van Jezus die licht zal scheppen in de duisternis. De cirkel zelf verwijst naar de eeuwigheid. Die adventskrans is eigenlijk nog niet zo oud en was een idee van de Lutherse predikant Johann Hinrich Wichern. Luister naar het fragment om te weten hoe dat idee is ontstaan.

Het nieuw kerkelijk jaar begint niet op 1 januari, maar wel op de eerste zondag van de Adventsperiode. Op de zondag daarvoor wordt het einde van het kerkelijk jaar gevierd met het feest Christus-Koning. Dit feest wordt vandaag nog altijd gevierd door de chrioleden.