Maak kennis met Tom en Emma
Het erfgoedlandschap is altijd in beweging. En dus ook onze organisatie. Dit jaar mochten we Tom Werner en Emma Wyndaele in ons team verwelkomen. Leer hen beter kennen in dit dubbelinterview.
Emma: Hallo, Emma hier! Ik ben afkomstig van Scherpenheuvel-Zichem, maar woon momenteel in Diest. Ik heb geschiedenis gestudeerd aan de KU Leuven, daarna ook de opleiding Conservation of Monuments and Sites én als kers op de taart een educatief traject. Ik kwam na mijn studies terecht bij de provincie Vlaams-Brabant, maar momenteel maak ik toch al ruimschoots zes maanden deel uit van het PARCUM-team. Tom:
Goedemiddag. Tom Werner. 34 jaar. Ik heb, net zoals Emma, ook geschiedenis aan de KU Leuven gestudeerd en ben ook afkomstig uit het Hageland. Ik heb op professioneel vlak al verschillende waters doorzwommen; ik ben gemeenteraadslid, ben aan de slag geweest als journalist en heb lange tijd voor het Vlaams Parlement gewerkt. Ondertussen ben ik ruim een jaar bij PARCUM aan de slag.
Wat is jullie takenpakket binnen PARCUM?
E: Ik doe de publiekswerking voor het museum en adviesverlening rond ontsluiting voor het expertisecentrum. Er valt van alles onder de noemer 'publiekswerking'. Er valt van alles onder de noemer 'publiekswerking', zoals het uitwerken van activiteiten bij de tentoonstellingen of het uitdenken van een gezins- en educatief aanbod. T: Ik ben het aanspreekpunt binnen de provincie Vlaams-Brabant én voor de orthodoxe en protestantse gemeenschappen in België. Daarnaast maak ik ook deel uit van het team Platform Toekomst Parochiekerken. Binnen dat platform staan we in voor het begeleiden van lokale besturen en kerkfabrieken bij het opmaken van kerkenbeleidsplannen en begeleiding geven bij het herbestemmen en nevenbestemmen van kerkgebouwen.
Wat hopen jullie binnen je functie te bereiken?
T: Voor mij is dat tweeledig. Ik hoop voor de religieuze gemeenschappen, dus de orthodoxe en de protestantse, een verbindende rol te spelen tussen die gemeenschappen en de rest van de samenleving. Daarbovenop wil ik anderen laten kennismaken met hun cultuur en tradities. Binnen het platform en het expertisecentrum hoop ik te kunnen bijdragen aan een gepaste toekomst voor de kerkgebouwen in Vlaanderen. Dat is een uitdaging waar heel wat lokale besturen en kerkfabrieken momenteel voor staan. E: Ik hoop vanuit mijn adviserende functie en rol rond ontsluiting te kunnen helpen om religieus erfgoed een nieuwe, duurzame plaats kunnen geven binnen de huidige maatschappij. Daarbij hoop ik dat we doelgroepen kunnen bereiken die op dit moment nog niet met het religieuze erfgoed in aanraking komen.
Hebben jullie een persoonlijk verhaal dat verbonden is aan religieus erfgoed?
T: Ik reed tot twee jaar geleden mee in de paardenprocessie van Hakendover! De laatste twee jaar ben ik moeten afhaken omwille van de leeftijd van mijn paard, maar ik ben in totaal meer dan 10 jaar actief ruiter in de processie geweest. Als je weet dat er jaarlijks tussen de 20 000 en 25 000 mensen komen kijken én meedoen, is dat toch niet niets! E: Ik ben opgegroeid in Scherpenheuvel en dus ook met alles dat te maken heeft met bedevaarten, kaarsjes kopen en alle curiositeiten daarrond. Ik brand tot op de dag vandaag nog wel eens een kaarsje. Dat is dan ook de kracht en de schoonheid van religieus erfgoed, dat het zo, vaak onbewust, deel uitmaakt van je dagdagelijkse leven.
Zien jullie uitdagingen binnen het religieus erfgoedlandschap?
E: Zoals ik al aanhaalde, zie ik die uitdagingen vooral binnen het engageren van de nieuwe generaties en het vinden van hedendaagse betekenissen voor het religieus erfgoed. Het is zaak om de maatschappelijke relevantie van religieus erfgoed te blijven beklemtonen en dat te vertalen naar het bredere publiek. T: gebouwen vertellen een deel het verhaal van onze samenleving en dat is met kerken niet anders. Die stonden er soms al voor dat België bestond en maken daarbij een groot deel uit van de omgeving waarin mensen opgegroeid zijn. Het is dan ook belangrijk de gemeenschap te betrekken wanneer er gekeken wordt naar een herbestemmingsplan voor een bepaalde kerk. Twintig jaar geleden was de herbestemming van kerken ondenkbaar. Nu het zelfs door de bisschoppen gedragen wordt, wil ik zeker de aandacht vestigen op de lokale gevoeligheden en het nodige draagvlak dat daarmee gepaard gaat. De gemeenschap betrekken bij het herbestemmen van een kerk is misschien wel het belangrijkste onderdeel van het gehele proces.
Maak de zin af: PARCUM is...
Tom: "verleden, heden en toekomst."
Emma: "samen zoeken naar de hedendaagse betekenis van het religieus erfgoed."
Andere interessante blogartikels
Ken jij de monastieke gebarentaal?
Het Europees netwerk voor immaterieel erfgoed van kloosters en abdijen kwam van 23 tot 27 oktober samen in de Franse Trappistenabdij Sept-Fons in Dompierre-sur-Besbre. De Abdij van Sept-Fons werd gesticht in 1132. Vandaag is er nog een levende gemeenschap aanwezig die heel wat immaterieel erfgoedpraktijken beoefend zoals de minder gekende praktijk: de monastieke gebarentaal.
17 oktober: Internationale dag van het Immaterieel Erfgoed
Vandaag is de allereerste Internationale Dag van het Immaterieel Erfgoed. Daarom maakte Werkplaats immaterieel erfgoed een video die de rijkdom en diversiteit van ons immaterieel erfgoed in Vlaanderen in beeld brengt.