De Zusters van het Convent van Bethlehem lieten na de Eerste Wereldoorlog een nieuw klooster en psychiatrische instelling bouwen in Sint-Antonius. Onder leiding van architect Jef Huygh gingen de werken van start in 1922. Het Bethaniënhuis kreeg een sobere vormentaal waarin de art deco al aangekondigd werd.

Het complex werd een 'dorp in een dorp'. Naast het hoofdgebouw met de kapel, de leeszaal, de werkzalen, de keukens en de eetzalen, waren er ook een bakkerij, een slagerij, een boerderij, en zelfs een elektriciteitscentrale, een waterwinning en een mestverwerkende installatie. Vanaf 1958 kreeg het Bethaniënhuis een algemene ziekenhuisfunctie bij.

De gemeente Zoersel koos voor een publiek-private samenwerking. Het project werd in juli 2006 gegund aan de nv Administratief en Cultureel Centrum Bethaniën, aannemer Vanhout, architectenbureau Driesen-Meersman-Thomaes en (de toenmalige) Dexia Bank.

De ruimten van het klooster komen tegemoet aan hun nieuwe functie. Ook de typologie is verenigbaar met een gemeentehuis. De kelders zijn optimaal benut als sanitaire ruimte, kleedruimte en archiefruimte. De kapel is een polyvalente zaal. In de sacristie zijn loges en een industriële keuken geïntegreerd. De kloostertuin is omgevormd tot informele ontmoetingsruimte tussen administraties en burgers. Voor de kantoren werden ruimten samengevoegd. De gemeenteraadszaal neemt de oorspronkelijke plaats van de keuken in. Het exterieur werd grotendeels in de oorspronkelijke staat hersteld. Ondanks het niet-beschermde statuut werd Onroerend Erfgoed toch uitgenodigd om de werken op te volgen. Het gemeentehuis opende zijn deuren in 2008.

Bronnen

Z.n., "In ander licht: Herbestemming van religieus erfgoed", M&L Cahier 17, Agentschap R-O Vlaanderen, 2009, 117-123

Dmtarchitecten.be - ACCB Zoersel